Zaboravljena ceđ koju su nekada pravile naše bake služila je kao sredstvo za pranje kose, ali i veša i sudova, naročito onih vrlo masnih.
I danas mnogi tvrde da prirodnijeg i boljeg sredstva za pranje masnoće nema od stare dobre ceđi.
Smatra se da je odlična u borbi protiv peruti i masne kose, jer izuzetno dobro pjeni i odlično pere. Jedino nije prijatno ako slučajno upadne koja kap u oko.
Ceđ je jača i od običnog praška za veš, pa joj je mana to što može oštetiti boju veša. Zato se bijeli veš iskuvavao u ceđi u veš-loncu, a šereni se prao uz dodatak više vode.
Ceđ se pravila isključivo od drvenog pepela koji bi se prvo prosejao kroz neko krupnije sito, da se odstrane neizgoreli dijelovi. Zatim bi se u kantu od 10 litara, sipala prosijana ceđ do oko trećine kante, a onda se nalivala kišnica i ostavljalo se tako da odstoji oko nedjelju dana, uz povremeno miješanje.
Poslije nedjelju dana, gornji bistri dio se cijedio kroz gazu, pepeo je bila na dnu, i onda se ta voda koristila za pranje. I danas se ova voda može jednostavno sipati u veš mašinu.
Kao šampon i danas se ceđ može jednostavno napraviti. 100 grama prosijanog pepela treba zavezati u krpu ili platno i ubaciti u lonac sa jedan litar kipuće vode i ostaviti da ključa 10 minuta, prenosi Opanak.
Ukoliko neko želi, može dodati koprivu, kamilicu, maslačak, čičak, listove breze, nanu, ruzmarin… kako bi miris šampona bio ljepši.
Toksine koji se nalaze u kupovnim šamponima nećete naći u ovom prirodnom preparatu.
