Premijerom predstave “Ni riba ni meso”, rađene prema tekstu Franca Ksavera Kreca, u režiji mladog banjalučkog reditelja Nikole Bundala, Narodno pozorište Republike Srpske uspješno nastavlja 95. pozorišnu sezonu.
Radnja komada prati život dva bračna para i kroz različite životne situacije prikazuje sliku društva osamdesetih godina prošlog vijeka.
U drami su obrađeni svi aspekti njihovih života – poslovni, emotivni, društveni.
Drama govori i o tehnološkoj modernizaciji poslovanja i njenom uticaju na živote ovih parova kao i na sam položaj muškarca i žena u društvu.
Sukob se gradi kako između bračnih partnera, tako i između prijatelja koji imaju različite poglede na svijet. Psihološko oslikavanje nosilaca radnje ove drame daje široku lepezu situacija koje se u mnogo čemu podudaraju sa današnjim vremenom. Ovo je drama u kojoj su u sukobu radnička klasa i poslodavci na jednoj strani, kapitalizam i borba radnika za njihova prava, ali i majčinstvo i prikriveni bijeg od istog.
U jednoj zgradi su dva stana, u njima su dva bračna para, a svaki od njih vodi bitku sa odlukama koje će im izmjestiti život iz ustaljenosti i dovesti ih do preispitivanja sistema vrijednosti društva u kojem žive.
Svojim stavovima likovi ove drame uvlače publiku u debatu kojoj se prečesto nazire rješenje, ali ipak, na kraju, taj zaključak često bude “ni riba ni meso”, naveli su iz Narodnog pozorišta Srpske.
Bundalo je istakao da je njemu, kao mladom reditelju, bilo bitno da naglasi poziciju mladih bračnih parova, koja je ostala ista u današnje vrijeme, kao što je bila i u vrijeme kada je ovaj komad napisan.
– To je, naravno, samo jedan od sijaseta problema koji ovaj komad tretira, ali veoma bitan kao polazna tačka. Priču pratimo kroz sukobe četiri principa koja su utjelotvorena u četiri lika, koji su ne samo punokrvni likovi, nego i prototipi grupacija koje predstavljaju. I danas se postavljaju ista pitanja kao u Krecovoj drami. Nad nama visi bauk pod imenom artificial inteligence, pitanje potrebe za radnom snagom, digitalizacija, napredak u tehnologiji rada koji se kosi sa radničkim pravima i ono najbitnije, sigurnost ili nesigurnost usljed turbulentnih kriza i ekonomskih situacija – naveo je Bundalo.
On je dodao da se vrijeme događanja može navesti kao vrijeme tranzicije, vrijeme tehnološke revolucije i vrijeme nekog novog doba.
– Paradoks je u tome što je sve ovo period koji se u istoriji ponavlja, dakle, ovo je, zapravo, samo jedan od takvih momenata. Naša predstava se ne dešava tokom ili nakon neke nepogode, ili nakon nečeg što je istorijska rijetkost i izuzetak. Sve ovo se dešava u jednoj od faza istorijskog napretka i takvih prekretnica ima mnogo u istoriji ljudskog roda. Zato nije floskula ako tvrdim da je ovaj komad jednako aktuelan kao i onda kada je napisan – istakao je Bundalo za RTRS.