Crvene lisice su se toliko odomaćile kao stanovnice Londona da je uvedena služba hitne pomoći samo za njih.
Lisice su se prilagodile i proširile se u unutrašnjosti Londona kako se taj grad širio i od 1930-ih godina obuhvatio njihovo prvobitno stanište.
Iako se mnogi raduju što mogu vidjeti lisice kako ležerno kaskaju niz ulicu, mnogi ih smatraju štetočinama jer, uz ostalo, ostavljaju izmet, razbacuju smeće, a kada su u teranju ispuštaju krike.
Podjela između dva tabora navela je Trevora Vilijamsa da prije skoro 35 godina osnuje “Projekat Lisica” (Fox Project) koji je porastao od pružanja informacija do spasavanja 1.400 lisica godišnje, uključujući 400 mladunaca. Ipak, samo oko polovine preživi i vrati se u slobodu.
Mladunci koji se oporavljaju u zatočeništvu se socijalizuju u čoporima od pet dok ne ojačaju, a zatim se puštaju u seoskim oblastima, dok se odrasle lisice oslobađaju u naseljima gdje su nađene.
Ne zna se koliko dobro se snalaze lisice iz zatočeništva, jer se rijetko prate. Jedna studija iz 2016. godine otkrila je da su rehabilitovane lisice sklonije riskantnijem ponašanju i lutaju dalje nego pre, što ih više izlaže saobraćaju i donosi veći stres.
Trevor Vilijams, nekada basista u rok grupi “Audience” koja je bila predgrupa za “Led Zepelin” i “Pink Floyd”, bio je aktivan u kampanji za zabranu engleskog sporta za bogataše – lova na lisice, a svoje napore za njihovu zaštitu preusmerio je na London, gdje su lisice nekada rutinski ubijane.
Procjenjuje se da u Londonu živi 15.000 lisica. “Projekat Lisica” pokriva dio južnog Londona i njegova predgrađa, a druge organizacije rade u drugim djelovima grada, baveći se i drugim životinjama, prenosi N1.
Glavna opasnost za lisice su automobili, zatim zaglavljivanje u mrežama fudbalskih golova i u uskim prostorima. Uz to mnoge londonske lisice imaju šugu.
