U Beogradu je danas obilježeno 26 godina od Bitke na Košarama, koja je jedan od simbola odbrane od NATO agresije 1999. godine, simbol herojstva i otpora mladih vojnika koji su branili zemlju u neravnopravnim uslovima.
Državnu ceremoniju polaganja vijenaca predvodila je izaslanik predsjednika Srbije, ministar za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja Milica Đurđević Stamenkovski.
Stamenkovski, koja je i predsjednik Vladinog Odbora za njegovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije, položila je vijenac kod spomenika herojima sa Košara prekoputa Kliničko-bolničkog centra “Dr Dragiša Mišović” na Dedinju.
Stamenkovski je rekla da su Košare bile prva linija odbrane, gdje je više od stotinu mladića prosječne starosti do 25 godina položilo živote za otadžbinu u neravnopravnoj borbi za Metohiju i za Srbiju, koju nisu izgubili.
Ona je istakla da su srpski vojnici odolijevali napadu ne samo pripadnika terorisitičke OVK već i zvanične albanske vojske, potpomognute strahovitim udarima NATO avijacije i dejstvovanjem pripadnika Legije stranaca.
Stamenkovski je rekla da su junaci sa Košara u onom društvu gdje su vitezovi iz Kosovskog boja, junaci iz Prvog svjetskog rata, sa solunskih frontova i svih drugih stratišta i mjesta gdje se branila sloboda.
– Možemo da kažemo da ćemo se boriti i da očuvamo ono što je najveći spomenik junaka sa Košara, a to je sloboda naše otadžbine, to su Kosovo i Metohija. Granice naše države omeđili su upravo oni koje danas slavimo, zato su one nepromenjive. Mnogo puta kroz istoriju gubili smo i vraćali Kosmet, ali nikada svoju budućnost nismo zamišljali bez Kosova i Metohije – istakla je Stamenkovski.
Ona je poručila porodicama poginulih da će se boriti da najljepši trgovi i ulice širom Srbije ponesu upravo njihova imena.
Prethodio je pomen žrtvama, koji su održali vojni duhovnici pravoslavne i katoličke crkve i islamske zajednice Srbije.
Vijence i cvijeće položili su i predstavnici Ministarstva odbrane i Vojske Srbije, predstavnici boračkih i veteranskih udruženja, udruženja za njegovanje tradicija i članovi porodica poginulih boraca sa Košara.
Bitka na Košarama vođena je od 9. aprila, 1999. godine na graničnom prelazu Rasa Košare, na granici tadašnje SR Јugoslavije i Albanije, u teško pristupačnom pojasu Јuničkih planina, istočnih obronaka Prokletija, nakon odluke NATO-a da napadne SR Јugoslaviju bez odluke Savjeta bezbjednosti UN.
Borba na jugoslovensko-albanskoj granici trajala je 67 dana i odnijela je 108 života, a među palim borcima bili su mnogi mladići od 18 i 19 godina, tek pristigli na služenje vojnog roka.
Teroristi albanske OVK su napali pripadnike Vojske Јugoslavije, s ciljem kopnene invazije na Kosovo i Metohiju i presijecanja komunikacije između jedinica VЈ u Đakovici i u Prizrenu.
Poslije teških borbi, Vojska Јugoslavije je uspjela da porazi napadača i spriječi njegov ulazak na Kosovo i Metohiju.
Vojska Јugoslavije u borbama na Košarama izgubila je 108 ljudi, među kojima je 50 vojnika, 13 rezervista, 24 dobrovoljca, dvojica iz Rusije, odnosno Ukrajine, kao i 18 starješina Vojske Јugoslavije, oficiri i podoficiri. Ranjeno je 256 pripadnika Vojske Јugoslavije.
Bitka za Košare je zvanično završena 10. juna 1999. godine, kada se Vojska Јugoslavije na osnovu Kumanovskog sporazuma sa snagama Kfora povukla sa Košara.
Vojnotehnički sporazum u Kumanovu, kojim je prekinuta agresija NATO-a na Srbiju, odnosno Saveznu Republiku Јugoslaviju, potpisan je 9. juna 1999. godine na vojnom aerodromu kod Kumanova, javlja Srna.
